κυριαρχουσε εκεινες τις μερες μια εντονη διαθεση να θυμηθουμε πραματα που καναμε παλιοτερα. και πλεον οχι. ενας περιεργος αυτισμος - μεταξυ αλλων. σιγουρα το να παιζεις μονοπολη ηταν κατι απο το παρελθον μας, που στον καθενα ξυπνουσε και κατι διαφορετικο. ειμαι βεβαιος για αυτο.
***
σε θυμαμαι ρε μαλακα να με ρωτας μεσα σε μια πικρη και πυκνη ομιχλη, 25 χρονω μαντραχαλος, που ειμαστε στα θρησκευτικα. στον ιωαννη τον προδρομο ρε παπαρα. εκει ειμαστε. και γραψαμε και επαναληπτικο διαγωνισμα, στο οποιο ο δασκαλος ζητησε να συγκρινουμε αυτη τη θρησκεια εδω με αυτη στα διπλανα χωματα. και το κατεβατο εμοιαζε να μην τελειωνει ποτε. πρωτη φορα το χερι εφευγε γρηγοροτερα απο τη σκεψη. δεν σταματουσε. κοινωνικοπολιτικες κριτικες 16χρονων. ετσι μονο θα μπορουσε καποιος να χαρακτηρισει εκεινες τις εκθεσεις..
Ακριβως μια βδομαδα μετα, ο ευθικτος απ'οτι αποδειχτηκε δασκαλος μπαινοντας στην αιθουσα ειχε υφος 7 καρδιναλιων και με παγωμενη φωνη, κοιταζοντας οχι τα ματια μου αλλα το κουτελο μου, τα μαλλια μου, το πατωμα, το παραθυρο, τους υπολοιπους που βρισκονταν στην αιθουσα! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΠΕΡΑΣΕ ΕΞΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΗΔΕΜΟΝΑ ΣΟΥ.
***
ελα κατσε να κανουμε μια κουβεντα σε επιπεδο καφενειου να πουμε δεκα πραματα. να σε κερασω και ενα καφε. να δω τι θα μου πεις σημερα. για τη μονοπολη, τον ιωαννη τον προδρομο, τα τσιπουρα εκεινο βραδυ που ερχονταν 8-8 (αληθεια αυτο το τελευταιο εγω δεν μπορω ακομα να θυμηθω το γιατι. 3 εγω, 3 ο σπαν. τα αλλα 2? ποιος τα πινε??) λιγη σημασια εχει.
σημερα, πολλα λιτρα τσιπουρο αργοτερα και αρκετα χιλιομετρα μακρυα ο ενας απο τον αλλον και απο τον αλλον και απο τον αλλον και απο τον αλλον. ο καθενας τραβαει τη δικια του κατηφορα.
***
the big mouth strikes again. συχνες καταχωρησεις σε λευκωματα ημερολογια καταστρωματος ξεκινουσαν ετσι και φευγαν καραβακια. ααααααΑΑΑΑΑΑΑ το κοκκινο αυτοκινητακι, ο μητσος, η ακριβη βενζινη, τα ξενυχτια ολα. ενα προς ενα. ολα τα ξενυχτια. το βραδυ εκεινο που γυρνωντας στο σπιτι μου σου ζητησα να μου ανοιξεις την πορτα για να ξερασω γιατι δεν ειχα καν τη δυναμη να τραβηξω το μοχλο της πορτας σου. ΩΩΩΩΩΩΠΑ!!! εδω κατι κινειται σου λεω. και το επομενο πρωι παντα!
ενας πονοκεφαλος.
***
σημερα ημουν γλυκερος. ξεχνουσα λογια. κοκομπλοκο. τα υπολοιπα θα περισσεψουν. τα επομενα θα ρθουν. και τα ψιχουλα απο το τραπεζομαντηλο καποιος θα τα πεταξει στα πουλια να φανε.
διαχειριση θελει το αγχος. και ολες οι καινουριες αρχες θα ρθουν να μας εγκλωβισουν. δυστυχως. και οπως ελεγε και κεινος ο τοιχος που καθημερινα συναντουσαμε.
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΛΑ Ο ΕΡΩΤΑς ΜΑς ΚΑΝΕΙ ΑΟΡΑΤΟΥς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου