Ονειρευτηκα ενα Σαββατιατικο απογευμα. Το ομορφοτερο Σαββατο. Στην τηλεοραση επαιζε μπασκετ, ελληνικη ταινια & κραχτες βιβλιων. Κανεις δε νοιαζοταν. Σαββατο απογευμα, καλοκαιρι. Εξω φυσαει εκεινο το αερακι που δε σ'αφηνει να ιδρωσεις. Σαββατο απογευμα, 35 βαθμοι...
Το βραδυ επρεπε να παρω το λεωφορειο των 12 που φτανει στη Θεσσαλονικη ενα τεταρτο πριν τις 6 το πρωι.
Η βαλιτσα μου. Σακος αθλητη κολυμβησης - ισως και ερασιτεχνη δυτη. Μπορουσε να χωρεσει ολον τον μικροκοσμο εκεινο που σε κανει ταυτοχρονα ομοιο και εντελως διαφορετικο απο τα 7 περιπου δις του πληθυσμου του πλανητη αυτου και απο τα υπολοιπα τρις του πληθυσμου του συμπαντος.
Συμπαντικος πληθυσμος (sic).
Εγω εχω τον μαυρο μου αθλητικο σακο. Αδειο. Ακομη.
Λονδινο, Πραγα, Κωνσταντινουπολη, Αθηνα, Γιαννενα, Καβαλα, Αθηνα, Καβαλα, Θεσσαλονικη, Γιαννενα, Γιαννενα, Αθηνα και τωρα Θεσσαλονικη. Ενα τεταρτο μετα τις εξι το πρωι.
Απεναντι μου, κυριος. Στανταρ γκρι - ποντικι σακακι, με το παντελονι ταιρι. Παπουτσι πασπαρτου, γαλαζιο υποκαμισο, μπλε σκουρο πουλοβερ με V.
ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕ ΖΕΣΤΕΝΕΤΑΙ;;;
Μουρμουραει κατι που δεν καταλαβαινω. Η σαββατιατικη πρωινη του μουρμουρα. Αν δεν ειχα παππουδες θα παιρνα ορκο οτι οι ανθρωποι οταν περασουν τα 60-65-70 παυουν να κοιμουνται. Ειναι συνεχως ξυπνιοι, προσπαθωντας να μη χασουν δευτερολεπτο.
''Δεν μπορω να πιω απο πλαστικα και χαρτινα ποτηρια''
Αυτο μουρμουραε ο περιπου 70 ετων κυριος!
*****
''Μανιταροπιτα? Σε 10 λεπτα φιλε!''
Δηλαδη, μιση ωρα πριν τις 7 το πρωι του λεω. Σηκωνει τα ματια και με κοιταζει. Χαμογελαει.
''Ή αυτο!'', λεει και σκορπαει χιονι πανω στις μπουγατσες.
*****
ΠΟΥ πηγαινει;
Οπου και να πηγαινει, εγω εχω το σακο μου. Μισογεματο. Τυχαιος αριθμος t-shirts, τυχαιος αριθμος μειον 7 παντελονια, 2 ζευγαρια παπουτσια. Καλτσες. Ωπ! Σωβρακα δεν πηρα.
******
Ηταν καποτα δυο φιλοι. Αδελφικοι. Μαζι αλητευανε τα Σαββατοβραδα, και ολα τα υπολοιπα βραδια. Ο ένας ηξερε. Τα παντα. Ο αλλος τιποτα. Μοναχα να χαμογελαει , να καπνιζει και να τρωγοπινει. Και να ακουει.
Τι ειναι επιθυμητο κατα την κοινη γνωμη; Να γνωριζεις; Να μην γνωριζεις, αλλα να ακους; Και τι να ακουσεις; Τι να ακουσω..;;
******
Δεν με ενοιαζε ποτε το σχημα των γραμματων μου. Με ενοιαζε παντα το σχημα το λογου, της μουσικης. Των προσωπων.
******
Νιγριτα παει ο κυριος με το στανταρ γκρι κοστουμοειδες. Φοραω φορμα. Με ρωταει που πηγαινω. Του λεω. Αρχιζει να μου λεει για αθλητικα. Στανταρ κοστουμι - στανταρ κουβεντα. Μπορω να ειμαι οτι θελω. Γιατρος, φιλολογος, μηχανικος..
Ωχ! με ρωταει τι κανω.
Στανταρ απαντηση εντυπωσιασμου.
Σπουδαζω γιατρος.
Ανοιγουν τα ματια του οπως ανοιγουν τα παραθυρα τα Σαββατα, τετοια ωρα στα νησια. Καλοκαιρι.
Αυτα τα παραθυρα το χειμωνα κανουν διακοπες. Και γερνούν.
Ο σακος μου σαν τα παπουτσια μου και το μυαλο μου. Ταξιδευει.
*****
Σιχαμενη τηλεοραση. Κλοουν με ακριβα κοστουμια και κοσμηματα σε παραγκες σκηνικων, κρωζουν ελπιζοντας οτι καποιος παρακολουθει. Παιζουν θεατρο μπροστα σε μια μηχανια.
ΠΩΣ;;
Αληθεια, τι σακο να χουν οι κλοουν; Μαλλον hypertech βαλιτσες χαμηλομενες με ζαντολαστιχα, subwoofer, και στανταρ κλιματισμο για να μη χαλανε τα καλλυντικα τους.
Αυτοι ξερουν...
*****
Οι ζωες των ανθρωπων εστω οτι σχηματιζουν κυκλους. Τροχιες πανω σε συστημα τεσσαρων μεταβλητων (x, y, z, t).
Tυχαιος υπολογισμος για δεδομενη χρονικη στιγμη t, για την ευρεση του χωρου ΔΕΝ μπορει να γινει.
Αν υπαρχουν ζωες των ανθρωπων οι οποιες σχηματιζουν τελειους κυκλους, σιγουρα υπαρχουν και ζωες ανθρωπων των οποιων τα σχηματα δεν μπορουμε να προβλεψουμε..
*****
''Φιλε, ετοιμη η μανιταροπιτα!"
